Herkes bir şekilde ten rengini değiştirmeyi veya “kabul edilebilir” bir tona sahip olmayı hayal eder. Ama şunu söyleyeyim: Ten rengini elde etmek sadece dış görünüşle ilgili değil, aynı zamanda toplumsal normlarla, estetik anlayışlarıyla ve tarihsel baskılarla da derin bir bağlantıya sahip. Bu konuda hem tıp hem de kozmetik dünyası size sunacağı binlerce seçenekle piyasayı kaynatan çözümler üretiyor; ama gelin, bu çözümleri biraz eleştirelim.
Peki ya ten rengini elde etmek uğruna bedel ödediğimiz tüm estetik çözüm önerileri gerçekten bizi daha “doğal” hale getiriyor mu? Ya da dış görünüşü değiştirme çabaları, toplumsal normları içselleştirmenin bir başka yolu mu? İşte bu, tartışılması gereken büyük bir soru.
Birinci büyük eleştirimi buradan başlatayım: Neden cildimizin doğal haliyle kabul edilmesi gerektiği konusunda hâlâ bu kadar zorlanıyoruz? İnsanlar, ırk, kültür ve sınıf fark etmeksizin, yıllardır doğal cilt tonlarına sahip olmalarına rağmen, toplumsal baskılar ve medya manipülasyonlarıyla daha açık ya da daha koyu bir ten rengine sahip olmanın “ideal” olduğunu düşünüyorlar. Gerçekten de bu çaba sadece fiziksel değil, zihinsel bir tükeniş yaratıyor. Medyanın, influencer’ların ve reklamların estetik standartları doğrultusunda bir yanda sararmış tenler, diğer yanda bronzlaşmış ciltler… İnsanlar, doğallıktan uzaklaştıkça kendi ciltlerini sevemez hale geliyor.
Burada mesele şu: Herkesin en ideal ten rengine sahip olabilmesi için kim karar veriyor? Dış görünüşe dair bu dayatmalar, toplumun kültürel ve ekonomik yapıları tarafından destekleniyor. Örneğin, bazı kültürlerde açık ten rengi, başarı ve prestijle ilişkilendiriliyor. Bu sosyal yapılar, insanları dışarıdan gelen normlara uymaya itiyor. Ama bir insanın doğasında var olan ten rengi, neden ona yetmiyor?
Şimdi erkek ve kadınların bu konuda nasıl farklı baktıklarını inceleyelim. Erkeklerin çoğu, görünüşle ilgili düşüncelerini daha stratejik ve problem çözmeye yönelik yapar. Ten rengi elde etme çabası, erkekler için daha çok dış görünüşün yaşanabilirliğine ve kabul edilebilirliğine yönelik bir araçtır. Kadınlarsa, genellikle toplumun onlardan beklediği “estetik güzellik”le bağlantılı olarak daha empatik ve insana dönük bir yaklaşım sergileyebilirler. Yani, kadınlar ciltlerinin tonunu değiştirmek için sadece kendilerini beğenme arayışı içinde değiller, aynı zamanda çevrelerinin onlara biçtiği estetik role uyma çabası içindeler.
Erkekler için “ten rengi” gibi kozmetik çözümler, genellikle bir “kazanım” stratejisidir. Örneğin, bir iş görüşmesinde etkileyici bir cilt tonu, potansiyel işverenin dikkatini çekebilir. Kadınlar ise genellikle bu tür bir çözümle daha duygusal bir bağ kuruyorlar. Bir kadının, toplumsal baskılarla kendi ten rengini değiştirmesi, özgüveninden ziyade sosyal kabul görmek için yapılan bir eyleme dönüşebilir.
Bu farklılıkları göz önünde bulundurursak, erkeklerin stratejik bakış açıları ile kadınların empatik bakış açıları arasında ne kadar büyük bir ayrım olduğunu daha iyi kavrayabiliriz. İster erkek, ister kadın olun, bu baskıları üzerimizde hissediyoruz. Ama bir adım daha ileri gidelim; toplumsal baskılar gerçekten de cilt tonumuzu değiştirmeye değer mi?
Kimse cildini tamamen değiştirmek istemez, değil mi? İşin garibi, bu konuda kimse dürüst değil. Lütfen sormak gerek: Bronzlaştırıcılar, solaryumlar ve kimyasal işlemlerle cilt rengini değiştiren insanlar doğal bir görünüm mü elde ediyorlar? Yoksa geçici ve yapay bir dışa vurum mu yaratıyorlar? Sıklıkla duyduğumuz “daha doğal ve sağlıklı bir görünüm elde ettim” söylemleri, sadece geçici sonuçlar mı doğuruyor? Ve bu uygulamalar, bizi gerçekten daha “güzel” yapıyor mu, yoksa sadece toplumsal normlarla uyum sağlamak için mi uğraşıyoruz?
İçerik ve moda endüstrisi, kadınları sürekli olarak yenilikçi güzellik standartlarına itiyor ve bunun karşılığında koca bir pazarı şekillendiriyor. Bu ten rengi arayışını, derinlerde bir yerlerde daha özgüvenli bir “ben” yaratma çabası olarak görmek mümkün mü? Yoksa sadece dışarıya sunulan yüzeysel bir statü sembolü mü?
Yazının başında sorduğum soruyu bir kez daha yöneltmek istiyorum: Ten rengini elde etmek, yalnızca estetik bir tercih mi, yoksa toplumsal baskıların bir sonucu mu? Hem cilt tonunu değiştirenlerin hem de değiştirmeyenlerin daha özgür bir şekilde kendilerini ifade edebilmesi için neler yapılabilir?
Bunlar, sürekli tartışılması gereken sorular… Ten rengi elde etmek, yalnızca dışarıya hitap eden bir estetikten ibaret olmamalı. Bunun ötesinde, cilt tonlarımızla barışabilmek ve toplumsal normların yükünü taşımanın ne kadar gereksiz olduğunu kavrayabilmek belki de tek gerçek çözüm.